Het laatste verslag..

Woensdag was het tijd voor onze laatste excursie! We zijn naar Brownsberg geweest. Dit is een berg van 500 meter hoog met verschillende watervallen. We moesten om 9 uur klaar staan voor ons huis, maar geheel tegen Surinaamse begrippen in was het busje een kwartier te vroeg! Gelukkig waren we bijna klaar en konden we na 5 minuten instappen.. De busreis zou 3 uur duren en daarom pakte Ing en ik maar gelijk mijn Ipod erbij om de tijd te doden. Halverwege zijn we gestopt in het geboortedorpja van onze gids. Onze (Surinaamse) gids heette trouwens GERRIT! Dat geloof je toch niet! Inge en ik in ieder geval niet.. Gerrit liet ons het huis van zijn vader zien. Zijn vader had het helemaal zelf gevlochten en in elkaar gezet. Erg bijzonder om te zien!
Hierna vervolgden we onze tocht richting Brownsberg. Eenmaal bij de berg aangekomen, moesten we de berg natuurlijk (met ons busje) op. Gerrit waarschuwde ons van te voren dat we ons niet druk moesten maken en niet mochten gillen, hij zou ons veilig boven brengen.. Nou, ik heb daar serieus af en toe aan getwijfeld! Voor sommige steile stukken moest hij een aanloop nemen om vervolgens met veel gas al slippend de berg op te komen. Op dat soort momenten moest je vooral niet naast je kijken, want je keek zo een ravijn in! Ook moesten we onderweg stoppen, omdat er een slang op de weg zat. Die moest de gids eerst wegjagen met stokken voordat we verder mochten.. Erg spannend allemaal!

Bovenop de berg gingen we lunchen. Gerrit was extra vroeg opgestaan, zodat hij voor ons een lunch kon maken. Erg lief! We kregen rijst met kip en groente.
Hierna kregen we allemaal een stok en moesten we 250 meter naar beneden afdalen naar de Irene val (zo heet de waterval waar we naartoe gingen). Het woordje ‘val’ stond ook centraal tijdens onze tocht.. Sommige stukken waren zo glad dat als je eenmaal ging.. Stephanie liep voor me en zodra ze mij een gil hoorde geven, ging zij vol op de rem zodat ik tegen haar aanknalde in plaats van verder naar beneden gleed. Wat een hilarische tocht! De een na de ander kwam glijdend voorbij! Onderweg hebben we nog brulapen gezien, was erg gaaf! Ook kwamen we een oude bekende tegen. Mijn grote vriend ‘de vogelspin’ zat eerlijk in een nestje. Ik ben er serieus met een grote bocht omheen gelopen.. Ook hebben we onderweg gaten gezien waar de goudzoekers in gaan om naar goud te zoeken! Na 3 kwartier lopen, kwamen we dan eindelijk bij de waterval aan. Het was echt zooo mooi! We trokken snel onze kleding uit en gingen lekker douchen. Wat was dat water koud! Na wat foto’s besloten we ons weer aan te kleden voor de tocht naar boven. Er brak alleen een mega regenbui los! Onze kleding was zeiknat en het hield maar niet op met regenen. Uiteindelijk hebben we onze kleding maar aangetrokken. Geloof me, dat is niet makkelijk als je nat bent en je wilt een doorweekte skinnyjeans (was geen goed idee..) echt niet aantrekken. Helemaal doorweekt begonnen we aan onze tocht naar boven. En geloof me, die was steil! Na ruim een uur naar boven glibberen, kwamen we weer bij het busje aan. Ik was echt gesloopt.. Na nog 3 kwartier naar beneden te zijn gegleden met het busje, was het tijd voor een gewone weg en konden we weer rustig adem halen. We zijn onderweg nog langs Stoneiland gekomen. In dit meer staan allemaal boomstammen, erg mooi om te zien. Wat een ervaring was deze dag!

De rest van de week en het weekend bestond uit slecht weer met veel regen. Lekkere afsluiter.. Ik hoorde iedereen alweer als ik thuis zo komen: “Jij bent ook niet bruin!”
Verder zijn we nog vaak uit gegaan om onze tijd in Suri af te sluiten.
Maandag heb ik een tattoo laten zetten, een veer op mijn voet. Ik wilde eerst voor een vogel gaan, als teken van het uitvliegen naar Suri. Ik kies vaak voor de veilige weg en doe dingen die vertrouwd zijn. Dit was best een uitdaging voor me en daarom wilde ik die ‘bewaren’ met een tattoo. De veer is een link naar de vogel die ik eerst wilde laten zetten. ’s Avonds werden we uitgenodigd om bij Mevrouw de Sanders (de overbuurvrouw en moeder van onze huisbaas) te komen eten. Het was een beetje apart, want ze at zelf niet mee.. Ze keek alleen maar hoe wij zaten te eten..

Dinsdag was het dan tijd voor de terugreis. De koffers waren gepakt en het huis was opgeruimd, we waren er klaar voor! Gelukkig hadden we geen vertraging en verliep alles soepel. Ik kon echt niet slapen in het vliegtuig en heb daarom een nacht overgeslagen. Dit in combinatie met het 5 uur tijdsverschil, maakt dat ik nog steeds moe ben.
Eenmaal op Schiphol aangekomen, doken we eerst de wc in om onze ‘outfit’ aan te trekken. We hadden een I LOVE SU-shirt gekocht en trokken een korte broek aan. We wilden natuurlijk wel in stijl aankomen ;) Het was echt heerlijk om iedereen op Schiphol te zien. Ik was toch wel een beetje zenuwachtig! Na veel knuffels en zoenen zijn we naar het huis van Sonja gegaan om met z’n allen cupcakes (met de Hollandse vlag!) te eten en lekker wat te drinken.
De dagen erna heb ik lekker gewinkeld (wat had ik dat gemist!) en heb ik weer veel lekkere dingen gegeten. In het begin voelde het wat onwennig om weer in m’n huisje te zijn, maar het voelt al beter. En wat heb ik toch een lekkere douche! Beter dan dat kleine zeikstraaltje in Suri..
Zaterdagavond stond er nog een surpriseparty op de planning. Ik had al een beetje het vermoeden dat er wat ging gebeuren, maar wist natuurlijk niet wat. Maik en ik zouden naar de verjaardag van Ingrid gaan, maar ik was uiteindelijk zo moe dat ik zei dat ik liever thuis bleef. Hier was Maik het echter niet mee eens en zette alles op alles om mij om kwart over 8 het huis uit te krijgen. Op het moment dat ik de poort van de tuin uitliep, zag ik allemaal oranje ballonnen, een oranje loper, vlaggetjes, fakkels, enz. Vervolgens komt er een hele groep vrienden luid roepend de hoek om rennen. Ik schrok me kapot! We zijn snel naar binnen gegaan en hebben vervolgens een leuke en gezellig avond gehad! Op dat soort momenten is het toch wel weer lekker om thuis te zijn.. Wat heb ik dit gemist!

Ik heb een super tijd in Suriname gehad en zou het zo over doen. Het is nu afgelopen, maar de herinnering blijft altijd. Ik zal het nooit vergeten.
Ik wil iedereen ook gelijk bedanken voor de lieve reacties en opmerkingen die jullie steeds plaatsten! Heb ik erg veel aangehad! Dank jullie wel daarvoor! En Suriname, bedankt voor de onvergetelijke tijd..

Heel veel liefs,
Femke xxx