Vakantie in ´eigen land´

Het heeft even geduurd, maar hier is dan mijn zevende verslag! Gistermiddag heb ik mijn ouders, Maik en oom en tante weer uitgezwaaid. Na een heerlijke week vakantie zat het er natuurlijk aan te komen, maar toch was het nog erg vervelend. Het gedag zeggen op Schiphol leek er niets bij.. Het idee dat zij weer lekker naar huis gingen en ik weer terug moest naar dat warme, stinkende, vol beesten zittende huis was echt niet leuk.. Die kamer met airco was zo lekker (want: geen muggen)!! We moesten om 13:00 uur de kamer uit, maar ze werden pas om 15:30 uur opgehaald. Uiteindelijk heb ik maar besloten om al om 13:30 uur naar huis te gaan, omdat ik zo op zag tegen het gedag zeggen.
Het was ook zo’n leuke week!! De dinsdag dat ze kwamen, voelde ik me de hele dag niet lekker (spanning?) en was bang dat ik ziek zou worden. Dit was gelukkig niet het geval! Maik zou smsen als ze bij het hotel waren aangekomen en ik zou dan met de taxi komen. Het leek me alleen leuker om er al te zijn als zij aan zouden komen. Het gevolg was dat ik een half uur in de lobby heb zitten wachten en verbaasde gezichten kreeg toen ze me zagen. Erg vermakelijk! Wat heerlijk om weer bekende gezichten te zien!! Toen we onze koffers naar de hotelkamers hadden gebracht, kreeg ik allemaal cadeautjes! Stan en Thom hadden allebei een knutselwerkje gemaakt, van Sil kreeg ik een kaartje met tijdschriften en M&M’s, mijn opa en oma hadden allebei een persoonlijk en lief briefje naar me geschreven, van Joyce had ik het boek van Dolfje Weerwolfje te leen gekregen om de kinderen op stage stil te houden en als klap op de vuurpijl kreeg ik van Maik een ring van Swarovski! Zo lief allemaal!!
Woensdag heb ik een rondleiding gegeven in de buurt. We zijn naar de Palmentuin geweest en toen het ging regenen hebben we lekker geluncht bij Zus & Zo. Ik vertelde dat het nooit de hele dag regent en dat het vanzelf droog zou worden. Gelijk werd ik gekroond tot ‘weermeisje’. Van deze titel ben ik de rest van de week niet meer afgekomen.. Hierna zijn we naar Fort Zeelandia (ook de plek van de decembermoorden) gegaan en heb ik mijn huis laten zien. ’s Avonds hebben we bij Broki gegeten, want ik had mijn laatste salsales (hebben we ook weer gehad ;)). Aangezien de salsales op een steiger is die tegen het restaurant aan ligt, kon de familie af en toe even gluren om te kijken hoe het ging. Ook hebben ze veel foto’s en filmpjes gemaakt.
Donderdag zijn we naar de Centrale Markt gegaan. Moeders zat in de rolstoel, omdat ze zo ver niet kan lopen. Aangezien m´n vader de dag ervoor had geduwd, bood ik aan om nu even te duwen. Dit duurde ongeveer 2 minuten, want daarna reed ik een kuil in en begaf het (plastic) voorwieltje het! Hierna nam m’n vader het maar weer over.. Na een hele weg ploeteren en steeds moeten op staan voor kuilen was m’n moeder het zat en toen we bij de Centrale Markt aankwamen, kon ze dan ook niet wachten om even een stukje te lopen.. Ze stond op uit haar rolstoel en werd gelijk aangestaard door een man die vlakbij haar zat. Hij zette grote ogen op en riep met zijn handen in de lucht: “Het is een wonder!” Tjah, hier zit je alleen in een rolstoel als je echt niet kan lopen, dus die man zal wel gedacht hebben.. Na deze actie was m’n moeder er helemaal klaar mee. Begrijpelijk! ’s Middags hebben we daarom maar lekker de hele middag bij het zwembad gelegen. Maik en ik zijn ’s avonds nog met de meiden naar Havana Lounge gegaan.
Vrijdag zijn we naar mijn stageschool gegaan. Ik heb de school laten zien en we hebben een stukje van de pauze meegemaakt. Iedereen was toch wel onder de indruk. Ik praat in mijn verslagen vaak over de leuke en grappige dingen, maar nu konden ze met eigen ogen de te kleine schoenen en armoedige zooi zien.. ’s Avonds heeft mijn vader ons allemaal mee uit eten genomen. Hij stond er op dat de meiden ook meegingen. Uiteindelijk werd het een gezellig avond bij ’t Vat.
Zaterdag zijn we naar ‘het centrum’ gegaan en hebben wat I LOVE SU-spulletjes gekocht. Zondag zijn we bij de Tulip geweest, de supermarkt waar ik altijd mijn boodschappen haal. Er was ook markt dus we hebben gelijk wat rambutan voor Maik ingeslagen. Dit is een rode schil met stekels met daarin een soort doorzichtige vrucht die naar druif smaakt. Maik is er helemaal verslaafd aan geraakt!
Maandag zijn we nog een keer naar ‘het centrum’ gegaan en verder hebben we veel middagen bij het zwembad gelegen. Wat een heerlijke week, heb echt genoten! Even geen stage, schreeuwende kinderen, muggenbulten en iedere dag lekker uit eten! Ik ben de laatste dag met Maik nog even naar de waterkant gelopen om gedag te zeggen. Wat een romantisch moment moest worden, eindigde in een mega lachbui. Maik sloeg zijn arm om me heen en zei dat hij van me houdt. Op dat moment voel ik een mega snottebel lopen (door al het huilen..) en grijp snel mijn zakdoek om even flink (met veel geluid) mijn neus te snuiten.. Het enige wat Maik nog kon zeggen was: “Lekker romantisch ben je weer.” Om vervolgens samen in gelach uit te barsten. Dat zijn nog eens leuke momenten..
Maar helaas begint het ‘echte’ leven nu weer.. In het begin had ik het hier toch wel moeilijk mee, maar na wat opbeurende woorden van mijn oudste zus en vriendlief ging het wel weer.
Ik ga er gewoon nog even 5 weken tegenaan en dan kom ik Nederland weer onveilig maken! Tot die tijd ga ik hier nog lekker genieten.

Tot mijn volgende verslag!

Veel liefs, Fem xxx